چه روزهایی را گذراندم !وقتی یادم می آید تنهایی عمیق و گم شدن عمیق تره خودم را.....

زمانی که مانند پوست گردویی روی آب بودم ،سردرگم و پوچ.

اما حالا حس میکنم مانند پر سبکی هستم در دستان تو و آرزویم این است که دستانت را از دور وجودم باز نکنی

رهایم نکنی ..که دیگر طاقت ندارم

طاقت از دست دادن نبض وجودت را هنگامی که دور وجودم حسش میکردم........